بهرام رحمانی :
غروب پنج‌شنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۹، اول ماه مه روز جهانی کارگر بیش از پنجاه نفر از کارگران فصلی افغانستانی که برای یافتن کار وارد ایران شده بودند، در دهانه ذوالفقار به کمین مرزبانان حکومت اسلامی ایران افتادند. پس از دستگیری، وحشیانه شکنجه و حتی تعدادی از آنان را به اجبار لخت کردند و با کابل به جان‌شان افتادند. در میان دستگیر‌شدگان چندین کودک و نوجوان بودند. مامورین روز بعد همه دستگیر‌شدگان را به کنار رودخانه هریررود بردند و مجبور کردند که خود را به رودخانه خروشان و گل‌آلود بیندازند. تنها چند نفر که می‌توانستند شنا کنند، نجات یافتند.
از میان اجساد چهل و پنج کشته شده، تا کنون هیجده جسد یافت شده است و بقیه مفقودالاثر هستند. تنها دوازده نفر از پنجاه و هفت کارگری که به زور به رودخانه انداخته شدند، توانستند زنده بمانند. در میان کشته شدگان دو کودک ۱۴ و ۱۶ ساله به اسامی محمد جان و عبدالحسین به‌دلیل فقر و فلاکت خانواده راهی ایارن شده بودند. ضربات کابل بر پیکر خونین این دو کودک کاملا مشهود است.
در آغاز تحقیقات مشترک ایران و افغانستان در مورد گزارش‌ها از کشته‌شدن کارگران افغان در مرز ایران، یک مقام ارشد مرزبانی ایران گفته «دشمنان با انتشار اخبار ساختگی و سناریوسازیها، هدفی جز تفرقه‌افکنی ندارند.»
در حالی‌که هنوز نتیجه تحقیقات اعلام نشده، اما برخی رسانه‌های داخل ایران اظهارات و گزارش‌هایی را منتشر کرده‌اند که به‌نظر می‌رسد تنها با هدف رد این گزارش‌هاست.
برای نمونه خبرگزاری دولتی ایرنا از سرهنگ کاظم صمدی، فرمانده هنگ مرزی تایباد، نقل کرده است: گزارش‌ها کار «دشمنان» است که «با انتشار اخبار ساختگی و غیرواقعی درصدد ایجاد تشنج در منطقه هستند و از این سناریوسازیها، هدفی جز تفرقه‌افکنی ندارند.»
سرهنگ کاظمی بدون ارائه زمان دقیقی گفته «شخصا نقطه به نقطه رودخانه هریرود و حاشیه آن را بررسی کردم، اما هیچ آثار و علایمی مبنی بر وقوع چنین اتفاقی را مشاهده نکردم.»
این در حالی‌ست که یک مقام افغان در ۱۸ اردیبهشت ماه گفته بود «جسد ۱۷ تن پیدا شده است». برخی دیگر نیز گفته‌اند «مرزبانان ایرانی بیش از ۵۰ مسافر افغان را شکنجه کردند و ۲۳ تن آن‌ها را به هریرود انداختند.»
از سوی دیگر خبرگزاری تسنیم وابسته به نهادهای امنیتی حکومت اسلامی، در گزارشی گفته «تاکنون هیچ رده نظامی در جمهوری اسلامی که در مرز ایران و افغانستان مستقر هستند، اعم از ارتش، سپاه پاسداران، نیروی انتظامی و مرزبانی این واقعه را ثبت نکرده‌اند در حالی که اگر چنین اتفاقی رخ داده بود، حداقل یکی از این رده‌ها این موضوع را ثبت می‌کرد.»
اما این‌که مقام‌های رسمی، نظامی یا دولتی ایران واقعه‌ای را کتمان کنند یا به‌کلی وقوع حادثه‌ای را تکذیب کنند، تازگی ندارد و این اظهارات گاه با تردیدهای گروهی از ناظران روبه‌رو می‌شود.
