مهدی اصلانی :
۱۸ فروردین سال‌روز قتل امیرعباس هویدا است.
نمی‌گویم اعدام که قتل هویدا برازنده‌ی ارتکاب چنان شناعتی بود فرمان قتل با اذنِ سپهسالار ارتجاع تاریخ ایران روح‌الله خمینی عملیاتی شد
امکان مخفی شدن داشت اما خود را از طریق دفتر طالقانی تسلیم به‌قدرت‌رسیده‌گان جدید کرد. در چنین روزی ابتدا تلفن‌های تماس با قاضی‌القضات جنایت شیخ صادق خلخالی قطع شد.
در وقت استراحت دادگاه دوم هادی غفاری او را از پشت سر با شلیک گلوله به قتل رساند.
جنبش ترقی‌خواهانه‌ی وقت نه‌تنها معترض قتل هویدا نشد که شماری آتش‌بیار معرکه‌ی «اعدام باید گردد» شدند!
و این‌گونه بر قطر طنابی که بعدتر گردن‌آویز همه‌گان شد افزودند! پیش‌تر، شاه سابق در تاریخ هفدهم آبان ۱۳۵۷ و به‌‌دورانِ کابینه‌ی نظامی‌ی تیمسار ازهاری کسانی را به جلسه مشاوره فراخواند.
با هویدا باید چه کرد؟ با این قربانی فربه دربار!
نظام قربانی می‌خواست.
هویدا باید بازداشت می‌شد و قربانی که شد!
بعد؟
بعد ندارد
بد اما چرا
