بهرام رحمانی :
رهبران مذهبی برخی از حکومت‌های اسلامی شیوع ویروس کرونا را یک «عذاب الهی» عنوان کرده‌اند. در واقع ویروس کرونا، ویروس دینی را نیز تکان داده است!
کرونا یک ویروس عامل بیماری است اما شیوع و گسترش آن در کل جهان به گونه‌ای نبود که مسئله فقط در سطح پزشکی و سلامت باقی بماند. به‌سرعت اقتصاد، سیاست و فرهنگ را تحت تاثیر قرار دارد. در ایران این موضوع از ابتدا با «دین» و «توطئه» پیوند خورد. در حالی که اولین موارد آن در شهر به اصطلاح «مقدس» قم شناسایی شد، یک دلیل این پیوند بود اما حکومت اسلامی حاضر نشد این مسئله را بپذیرد و قم را قرنطینه کند.
برای مثال سید‌علی‌اکبر حسینی‌نژاد، مشاور تولیت حرم گفته بود: «تعطیل کردن حرم چه ضرورتی دارد؟ مردم خودشان باید مراقب باشند. تعطیل کردن حرم پیام تلخی دارد، این‌جا پناهگاه مردم است و نشستن مردم در گوشه‌ای از حرم و صحن، مشکلی پیش نمی‌آورد.»
در مقاله‌ای که در سایت آستان منتشر شد و البته بعد از مدتی از روی این پایگاه برداشته شد، ادعا شده بود: «سازه‌های حرم مطهر در بالاترین سطح آنتی باکتریایی بوده و مانع از شیوع عمومی بیماری‌های واگیردار و سد محکمی برای اپیدمی کرونا است.»
با این وجود حکومت اسلامی جشن‌های ۲۲ بهمن را گرفت و انتخابات مجلس شورای اسلامی را برگزار کرد.
اما نکته جالب‌تر این است که این کشمکش علم و دین پیرامون ویروس کرونا محدود به ایران نبود. ماجرای مشابهی در کره جنوبی که هم‌چون ایران در میان ۳ کشور اول شیوع کرونا قرار داشت، اتفاق افتاد. کره دومین کشوری بود که کرونا در آن با سرعت زیادی شیوع پیدا کرد. آن‌طور که گفته می‌شود، مبدا اصلی انتشار ویروس کلیسایی مسیحی به نام شین‌چانجی در شهر دگو چهارمین شهر بزرگ کره جنوبی بوده است. به گزارش بی‌بی‌سی شمار مبتلایان به ویروس کرونا تا روز ۲ مارس-۱۲ اسفند در کره ٤٢١٢ بوده است که از این تعداد ٣٠٨١ نفر مبتلا در شهر دگو بوده‌اند و ٧٣ درصد آن‌ها از پیروان فرقه شین‌چانجی بوده‌اند…
نیویورک تایمز گزارشی نسبتا تفصلی از موقعیت این کلیسا در جامعه و موضع‌گیری مردم نسبت به آن در ۴ مارس منتشر کرده است. در این گزارش آمده است خانمی ۶۱ ساله از اعضا این کلیسا که دارای علائم قطعی کرونا بوده اجازه نمی‌داده از او تست گرفته شود. او آزادانه همه جا رفته و افراد زیادی را به ویروس مبتلا کرده که در نهایت وقتی با به بیمارستان منتقل شده، مشخص شده که به کرونا مبتلا است.
نظریه تکامل بر پایه دو اصل «انتخاب طبیعی» و «جهش ژنتیکی» به توضیح سیر تاریخی تغییرات در انواع موجودات زنده می‌پردازد. این نظریه با یک چالش دینی مواجه است و یک چالش الهیاتی، که باید آن‌ها را از هم تفکیک کرد. چالش دینی آن این است که انسان در این نظریه گونه متفاوت از سایر موجودات و از نسل آدم، نیست. بلکه یک گونه تکامل یافته از سایر جانوران در طول میلیون‌ها سال است. این موضوع با متن آیات و روایات و خدا در تعارض است.
