بهرام رحمانی :
ویروس کرونا وضعیت جان‌کاهی در جهان راه انداخته است؛ ویروسی که به یک باره تمام پیشرفت‌هایی را که در علم صورت گرفته بود، به چالش جدید طلبید. اما در این میان کشورهایی که ساختار درمانی آن‌ها با وجود موج مبتلایان، درگیر چالش خصوصی‌سازی نظام بهداشتی نشده بودند، تا حدودی موفق‌تر عمل کردند.
به‌علاوه در کشورهای هم‌چون ایران سرکوب و سانسور، زندان و اعدام، پنهان‌کاری و دروغ‌گویی، فقر و فلاکت قربانیان کرونا را چندین برابر و دردناک‌تر کرده است.
همه‌گیری ویروس کرونا جنبه‌های پیدا و پنهان متعددی دارد و تردیدی وجود ندارد که فجایع انسانی و هم‌چنین زیان‌های حاصل از تعطیلی کسب و کار و اقتصادها که با هدف جلوگیری از شیوع این ویروس انجام شده، بسیار بزرگ‌تر و فاجعه‌بارتر است.
بررسی روزنامه‌ها، تارنماها و خبرگزاری‌های داخلی ایران نشان می‌دهد که سران و مقامات و نهادهای حکومت اسلامی؛ هم در اپیدمی این ویروس مقصر هستند و همه پنهان‌کار می‌کنند. رسانه‌های وابسته به حکومت اسلامی نیز نسبت به عوارض و عواقب این ویروس در ابعاد مختلف زندگی مردم و چگونگی مواجهه با آن آدرس‌ها و کدهای غلط داده‌اند.
لازم به توضیح است که به اخبار و گزارشات حکومت در باره میزان تلفات بیماری کرونا نباید اطمینان کرد. ابعاد فاجعه و آمار تلفات به مراتب بیش‌تر از آمارهای حکومتی است. حکومت اسلامی عامل گسترش کرونا و تبدیل آن به یک بحران بزرگ اجتماعی است.
در چنین شرایطی، حکومت فقط به فکر سران و مقامات و مسئولین خود است و اهمیتی به تامین بهداشت و درمان و زیست و زندگی مردم نمی‌دهد. برای مثال سعید نمکی، وزیر بهداشت حکومت اسلامی ایران، دیروز چهارشنبه در یادداشتی درباره شیوع ویروس جدید کرونا در ایران، با بیان این‌که «هرچه می‌گوییم همه‌گیری را نمی‌شود با التماس و تمنا و بدون کمک‌های ویژه مهار کرد کسی باور نمی‌کند»، نوشت: «پاییز سنگینی فرامی‌رسد. موج حمله جدیدی شکل گرفته، یک میلیارد دلاری که رهبری از صندوق توسعه موافقت کردند ماه‌هاست به جز سهم کوچکی نگرفته‌ام. نمی‌دانم برای کدام کار مهم‌تر گذاشته‌اند؟»
ایرج حریرچی، معاون وزیر بهداشت
ادامه مطلب
