نیره انصاری، حقوق دان، نویسنده و پژوهشگر :
«چرا با چنان هیجانی سخن می‌گویند که آدمی از یاد می‌برد …
مگر ایران تحت فشار (8) سال جنگ ویرانگر و مخرب با عراق؛ از هر چه موشک، هواپیما، نفیر گلوله و… منزجر نبوده ایم؟ این جنون و شهوت گروهی به جنگ افزار از کجا وجود یافته است؟»
….« با چند موشک خوشگل زدیم همه آدم بدها را کُشتیم»! تلطیفِ «کُشتیم»! در حقیقت استعمالِ صفتِ «خوشگل» برای ِ موشک، از ابتکارهای دستگاه تبلیغاتیِ حکومتی است که با ادامه اجرای سند آموزشی (2030) گریبان می دَرَد.»
«لاری فلینت( وودی هارلسن)،Larry Flynt » از چهره‌های شهیرصنعت «پورن» در آمریکا بود. او همراه با برادرش «جیمی(برت هارلسن)؛ گردانندگان کلوب شبانه ای موسوم به «هاسلر» بودند. هنگامی که مجله او با همین نام با نشر عکس غیرمتعارف از «ژاکلین کندی» فروش بسیار یافت، تا اینکه به جرم نشر تصاویرِ «منافی عفت عمومی» مکرر در مکرر از سوی مخالفان «پورن» محاکمه و چندین بار محکوم و یا تبرئه گردید. تا اینکه توسط یک کاتولیک متعصب مورد اصابت گلوله قرار گرفت، وی پس از سوء قصد فلج شد و پس از آن بیش از پیش به قوانین، قواعد و مقررات اجتماعی بی توجهی نمود.
افزون بر این موارد، وی باورمند به این امر بود که محتوای انتشاراتش در چوکات و حوزه «آزادی بیان» است و هرکس مایل نیست می‌تواند آن‌ها را خریداری ننماید.
فیلم «مردم علیه لاری فلینت»، در حقیقت چکیده ای از زندگی اوست. در یکی از سکانس های فیلم، [فلینت] از مخاطبین و بینندگان خود پرسش می کند:« کدام تصاویر وقیحانه تر است؟ زنان عریان یا جنگ»؟
شایان یادآوری است که «لاری فلینت» در سال (1978) وسیله یکی از آنانی که بسیار نگران اخلاقیات جامعه بود؛ با یک «اسنایپر» ترور شد.
اگرچه همیشه یک جدال به منظور محدود سازیِ آثار خشن و تبلیغ اسلحه در سطح جهان وجود داشته است. اما اکنون پرسش این است که چگونه تصاویر «پورن» برای کودکان بدآموزی دارد؛ اما سلاح و جنگ و کشتار بدآموزی ندارد؟ کدامیک قرار است در آینده ی کودکان کاربرد داشته و به کار آید؟
حال آنکه طرح این چالش در یادداشتی به زبان فارسی مصداق بارز «تندروی» محسوب می شود.
به عنوان نمونه؛ چگونه است که صداوسیمای جمهوری اسلامی هیچ گونه از آلات، ابزار و اینسترومنتِ موسیقی را نشان نمی دهد، اما صبح تا شب فیلم جنگی و تسلیحات نظامی و خشن را به معرض نمایش می گذارد؟ کدام مخرب‌تر است؟
به عنوان نمونه کودکی که در یک محیط نظامی (خلبان جنگنده و شکاری) رشد می کند؛ وقتی هر روز ده‌ها بار هواپیماهای جنگی بر فراز خانه‌اش در پرواز و … هستند، غیر ارادی و ناخودآگاه در بازی‌های کودکانه خود جذب این جنگ افزارها می‌شود و ایضاً کنجکاو و علاق مند نسبت به اینکه بداند سریع‌ترین هواپیما کدام است؟ سطح پرواز کدامیک بیشتر است؟ کدام پیشرفته‌تر است؟ اساساً هواپیماهای ایران کدام اند؟ آمریکا چه دارد؟ روسیه چه نوع هواپیماهایی دارد؟ و یا آلمان که خود صادر کننده/فروشنده اسلحه است، چه؟ کی قوی‌تر است؟ و هزاران پرسش کودکانه…
در حالی که این پرسش های «کودکانه» را همه ی انسان‌ها در همان دوران کودکی رها نمی سازند! در حقیقت نخستین بار که یک مجله تخصصیِ «جنگ افزار» را روی میز روزنامه فروشی مشاهده کردم، متوجه شدم که بسیاری[افراد] آن شوق و قریحه کودکی را تا پایان عمر حفظ می نمایند.
ظاهراً در جمهوری اسلامی مجله های «پورن» مشاهده نمی شود؛ همچنانکه «دگرباشی؛ همجنسگرایی» وجود ندارد(!)که ذهن شهروندان عزیز ملول گردد. و یا پدیده ربایش گسترده کودکان، تجاوز، قتل و سرقت اعضای بدن آن‌ها که پس از دلالی فروش کودکان حاصل از القاء مصنوعی در بیمارستان ها، به یک حرفه پر رونق بدل گشته؛ کم پیشرفتی نیست! و البته مجله های مفیدی توصیه می‌شود که به شما می گویند:« تازه ترین و کُشنده ترین سلاح های جهان کدامند»!
و این در حالی است که مساله تبلیغ جنگ افزار به درج در مطبوعات و مخاطبان خاص محدود نماند. هنگامی که اولویتِ دغدغه های ملی، از نان و آب و تندرستی و آموزش مردم، به ضرورت لشکرکشی در خارج از مرزها تغییر کرد؛ آنگاه شوق و وجد به تسلیحات نیز ابعاد گسترده‌تری به خود گرفت!
سپاه پاسداران چند موشک به سمت مواضع تروریست های سوریه شلیک کرده است. بدون اطلاع قبلی، بدون هیچکونه توضیح کافی، بدون پیشنهاد و ارائه ی لایحه ای توسط نمایندگانِ [مردم] به مجلس و اساساً بدون امکان طرح و نقد ضرورتِ مساله (!)، تنها از ظاهر امر بر می‌آید که موج انفجارِ خبری این موشک ها کمتر از انفجارِ واقعی آن‌ها نبوده است؛
شیفتگان به جنگ افزار چنان شبکه‌های اجتماعی را تحت تأثیر قرار داده‌اند که اگر ناگهانی وارد این شبکه‌ها شوید تصور می‌کنید به انبار تسلیحات ارتش گام نهاده اید. با جزئیات بسیار توضیح می‌دهند که «فلان موشک چقدر بُرد دارد، چقدر سرعت دارد، بالک دارد یا خیر، سوخت اش چیست و…».
حقیقتاً چه رُخ داده است؟
چرا با چنان هیجانی سخن می‌گویند که آدمی از یاد می‌برد که، این‌ها اطلاعات مجلات تخصصی جنگ است؟ یا…!
مگر ایران تحت فشار (8) سال جنگ ویرانگر و مخرب با عراق؛ از هر چه موشک، هواپیما، نفیر گلوله و… منزجر نبوده ایم؟ این جنون و شهوت گروهی به جنگ افزار از کجا وجود یافته است؟
در یکی از برنامه‌های تلویزیونی کودکان در جمهوری اسلامی، مجری برای کودکان توضیح می‌دهد که:« با چند موشک خوشگل زدیم همه آدم بدها را کُشتیم»! تلطیف «کُشتیم». در حقیقت استعمالِ صفتِ «خوشگل» برای ِ موشک، از ابتکارهای دستگاه تبلیغاتیِ حکومتی است که با ادامه اجرای سند آموزشی (2030) گریبان می دَرَد.
