سپیده حجامی :
در مراسم اختتامیه چهلمین جشنواره فیلم فجر، مصادف با ۲۲ بهمن ۱۴۰۰، تندیس‌های سیمرغ بلورین در حالی به برندگان اهدا شد که تصویر قاسم سلیمانی گوشهء آنها حک شده بود!
در چند سال اخیر، هر بار که فعالان سیاسی و مدنی از هنرمندان عرصهء سینما خواسته‌اند سمت و سوی خود را مشخص کنند و همراه با مردم معترض ایران باشند، آنها با بیان عبارت «هنر از سیاست جداست» از پاسخ روشن طفره رفته اند.
اما، در ۲۲ بهمن ۱۴۰۰، و بعد از رونمایی از سیمرغ بلورینِ قاسم نشان، دیگر هنر از سیاست جدا نیست؛ تصویر قاسم سلیمانی، یکی از سران پرحاشیهء سیاسی رژيم اسلامی، با کارنامه‌ای سیاه، که بر روی تندیس سیمرغ بلورین نقش بسته، پیام آشکاری‌ست مبنی بر سیاسی بودن سینما؛ و از این پس حنای عبارتی کلیشه‌ای مانند «هنر از سیاست جداست» در جامعهء ایران رنگی نداشته و «من سیاسی نیستم» دیگر راه فرار رو به جلو نخواهد بود.
حال وقت آن رسیده که هنرمندان سینما هم راه روش خود را برگزیند و یک بار برای همیشه به جامعهء ایران پاسخ دهند: «با مائید یا با اونا؟»
اکنون زمان انتخاب است؛ سینماگران ایرانی بی هیچ عذر و بهانه باید مشخص کنند در چه مسیری گام می‌نهند، آیا همچنان می‌خواهند با حضور خود به سینمای ایدئولوژیک رژيم اسلامی رسمیت ببخشند و نان خود را در خون فرزندان ایران زمین بزنند؟
شایان ذکر است این موضوع صرفاً شامل حال شرکت کنندگان در جشنوارهء فیلم فجر نمی‌شود، جشنوارهء فجر، بزرگترین رویداد هنری ایران و تعیین‌کننده سیاست‌ها، خط‌مشی و رویکرد سایر جشنواره‌ها در تمام نقاط کشور است. این بدان معناست که امروزه هیچ تفاوتی مابین هنرمند سلبریتی مرکز‌نشین با هنرمند بی‌نام و نشان از دور‌افتاده‌ترین نقاط ایران وجود ندارد.
پیام هم واضح و مبرهن است: هر هنرمندی، در هر رشته و شاخه‌ای،با شرکت در جشنواره‌ها و فستیوال‌های هنریِ برگزار شده توسط رژيم اسلامی، شریک جرم و همراه این حکومت خونخوار در قتل عام و کشتار ایرانیان بوده و دست اش آلوده به خون جوانان کشته شده در آبان ۹۸ و جان های گرفته شده در پرواز ۷۵۲ اوکراین و… است.
