بهرام رحمانی :
مقدمه
کارگران نیشکر هفت‌تپه در سیزدهمین روز اعتصاب 26 آبان 1397، به‌همراه خانواده‌های خود در خیابان‌های شوش راه‌پیمایی و در مقابل فرمانداری تجمع کردند. اعتصاب آن‌ها با حضور فعال زنان کارگر، خانواده‌های کارگران، معلمان و بازنشستگان نیشکر هفت‌تپه همراه شد. در اهواز نیز کارگران معترض گروه ملی فولاد از اعتراض کارگران هفت‌تپه حمایت کردند. دولت وعده داده دو ماه از حقوق به‌تعویق‌افتاده کارگران را تا هفته آینده پرداخت کند اما این وعده نیز همانند وعده‌های پیشین‌شان دروغ از آب درامد و به خشم کارگران افزود.
مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه در سال 1394 به دو شرکت خصوصی «زئوس» و «آریاک» واگذار شد و از زمان واگذاری این مجتمع کارگران بیش از 300 بار تجمع و اعتصاب کردند.
اسماعیل بخشی، یکی از نماینده‌های کارگران در سندیکای نیشکر هفت‌تپه شنبه 26 آبان در جمع اعتصاب‌کنندگان با انتقاد از دولت حسن روحانی در واگذاری مجتمع صنعتی هفت‌تپه به‌بخش خصوصی گفت: «اگر همه عالم جمع شوند و بگویند کار شما اشتباه است، باز هم می‌گوییم برحق‌ایم.»
او به‌تندی به‌حمایت دولت از کارفرمای بخش خصوصی تاخت؛ کسی که با ارز دولتی متواری شده است. اما گفت دولت نسبت به آسیب‌هایی که کارگران متحمل شده‌اند هیچ اقدامی نمی‌کند. او تاکید کرد که دولت باید به کارگران خسارت پرداخت کند و «هر کس را که در راه اختلاس و دزدی و بیچارگی کارگران هفت‌تپه نقش داشته» مجازات کند.
اشاره وی به این رانت‌خواران اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس‌جمهوری و مسئولین شوش است که با «جهانگیری و دار و دسته‌اش که با رانت‌خواری کشور را اداره می‌کنند» همراه هستند.
بخشی، تاکید کرده است: «تنها راه، تشكيل شوراهاى مردمى و كارگريه تا نظارت كنه؛ تنها راه پیروزی اتحاد همه کارگران است. کارگران هفت‌تپه، هم‌چنین خواهان بازگشت کارخانه نیشکر هفت‌تپه به مالکیت عمومی و اداره این کارخانه به‌صورت شورایی هستند
