مزدک بامدادان :
بنیاد میراث پاسارگاد
بزرگداشت فرهنگی و فرهنگ بزرگداشت
محمدرضا شجریان یک از بزرگترین موسیقیدانان ایران و یک از استادان برجسته ردیف موسیقی سنتی بود. او همچنین استاد بزرگ آواز ایرانی و دارای شیوه خوانندگی ویژه خود بود و توانست انبوهی از خوانندگان توانمند را آموزش دهد. از آن گذشته او با پژوهش بر روی صدادهی سازهای ایرانی توانست در این زمینه نیز دست به نوآوریهای ارزشمندی بزند و سازهایی نو بیآفریند.
من رنگ صدای شجریان را دوست دارم، ولی همه آنچه که خوانده است به دلم نمی‌نشیند. از نگاه من او بسیار پایبند سنت است و این ویژگی گاه به ایستائی در آفرینش و ایستادگی در برابر نوآوری فرامی‌روید. سازهایی که او ساخته است، گامی بزرگ در راستای نوین‌سازی موسیقی سنتی هستند که یا پذیرفته می‌شوند و بر رنگارنگی همنوازیها می‌افزایند و یا خود پیش‌زمینه‌ای می‌شوند برای موسیقیدانان جوانتر، که سازهایی بهتر و خوش‌صداتر بسازند.
هر ملتی باید بزرگان فرهنگی خود را پاس بدارد و یادشان را نگهبان باشد. ولی بزرگداشت بزرگان، نیازمند یک فرهنگ دیرینه شهروندی است. در چنین فرهنگی است که هرکسی باید بداند کار موسیقیدان نوشتن قانون اساسی نیست، قانون اساسی را باید حقوقدانان و کارشناسان بنویسند و اگر جز این شود، نام آن بی‌فرهنگی است.
همچنین کارنامه سیاسی یک چهره فرهنگی را نباید با کارنامه هنری او درآمیخت. شجریان کارنامه‌ای پر افت‌وخیز در سیاست دارد و کارنامه‌ای درخشان در موسیقی. نه می‌توان با نگاه به تلاشش در پهنه موسیقی کژرَویها را از کارنامه سیاسی او زدود و نه می‌توان درباره جایگاه او در موسیقی سنتی بر پایه کارنامه سیاسی‌اش داوری کرد، نام چنین کاری، بی‌فرهنگی است.
در فرهنگ شهروندی، مردم برای بزرگداشت یک موسیقیدان بدر بیمارستان نمی‌روند و شبانه آواز سرنمی‌دهد و آرامش دیگر بیماران را بهم نمی‌زنند، نام این کار بی‌فرهنگی است،
در فرهنگ شهروندی، سازه‌های یادبود بزرگان را به گورستان تبدیل نمی‌کنند و چهره‌های درگذشته خود را در پیرامون آنها بخاک نمی‌سپارند، اگر نام آن سازه و باغ پیرامونش را “آرامگاه” فردوسی گذاشته‌اند، برای آن است که فردوسی در آن “آرام” بگیرد، آرامگاه گورستان نیست و اگر فردا کورش بزرگ سر از خواب کهن برداشت و خواست که او را در کنار فردوسی بخاک بسپارند، یا اگر فردوسی سر از گور خود درآورد و خواهان آرمیدن در پاسارگاد شد، باز هم نباید به سخن شان گوش داد، نام این کار هم بی‌فرهنگی است.
بزرگداشت بزرگان فرهنگی، نیازمند فرهنگ بزرگداشت است،
آیا ما از چنین فرهنگی برخورداریم؟
