گورپناهان
شعری از بهنام چنگائی
گفتند:
از ترس سرما و بیم جان
در زمستانِ دولتِ الله
و در یخبندانِ شرافت
پناه بخدا نه
پناه به گور
باید برد!
***
[ در عصرِ بی روضه و بی رضوان*
در انجماد امیدِ بی مکان
زخمی ِ فقر
به آغوش گرمای گور پناه می برد
تا دمی بياسايد
از هجوم بی آزرم بیدادگران و ریاکاران ]
***
بر فرق سرما نشسته ها
بیگانه با سروش ها
گفتند:
پناه به گور برید
چرا که خدايتان را
خواب سنگین در ربوده است.
