مهدی اصلانی :
بلد انسانیت بود! که انسان بودن و انسان ماندن بلدی می‌خواهد
تخته‌بند ترس نبود و نماند. پاسوز عشق!
۳۷ سال که هیچ! عمر جهان بر من بگذرد از یادم نمی‌کاهد
از هر بندی و حبس کشیده بپرسی از دوران حبس تنها یک نام به زبان آور. هرکس یه تناسب نامی به زبان آورد
۳۷ سال است این تصویر رهایم نکرده. بختک و کابوس زنده‌گی‌ام شده
خیره‌سر تنگستونی را می‌گویم.
آمده بود میز پرداخت‌نشده حساب کند!
هر تابستان به سراغ‌ام می‌آید
کجای جهان ایستاده؟ کدام گوشه‌ی خیس خاوران پنهان‌اش کرده‌اند؟
