س.ملکوتی :
قرار است جنبش ضد جنگ بزودی تظاهرات گسترده ای در سراسر جهان را به اجرا بگذارد . تظاهراتی که بی تردید با افراشته شدن پرچم جمهوری اسلامی در ابعادی ناباورانه از عمر ۴۶ ساله رژیم، به حمایت از آن پرداخته خواهد شد. مطمئنیم همه لابی ها و حامیان عرفی رژیم در برون مرز در صف مقدم این مارش و کمیته تدارکات آن حضور خواهند داشت ، اما اینبار شاید برای نخستین بار پس از ۴۶ سال بخشی از هموطنانی که شناخت چندانی هم از این کمیته ها و پیشینه آنها ندارند در این همایش سراسری حضور بیابند ، و بی تردید خود را در یک لحظه محاصره در میان برادران بسیجی کاشته شده در برون مرز بیابند . حضوری با سری افکنده در برابر افراشته شدن پرچم جمهوری اسلامی ! آنها را شاید ساده لوحان و کم دانان معادلات سیاست بدانیم اما مانده ام از آن دسته روشن اندیش و قربانیان و همزمان مخالفان حکومت که با هزاران رفیق و یاران به یاد پیوسته شأن در مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی ، اما در آن میانه چه خواهند کرد؟ و چه میکنند در همایشی که جمهوری جنایتکار را در قربانی زیستی دروغینی خواهند شست تا گستره مبارزات آن به ستایش سنجیده شود؟ آیا آنها نیز چشم از حقارت افراشته بودن پرچم ج.ا خواهند پوشاند؟ و یا با همان جوهر جسارتهای مبارزاتی ایام جوانیشان پای به همایش ضد جنگ میگذارند تا به یاران خود فریب جهانی خود بگویند:
«این جنگ میان دیکتاتورهاست ، بیرق های افراشته نظام اعدام و سنگسار را پایین بیاورید . »
راستی چه حقارت بار خواهد بود به نقطه ای بازگشتن که روزی روزگاری شرف مبارزاتی همانجا و در چنین نقطه ای نگهدار ها را پشت سر نهاده بود.
نه به جنگ نمی‌تواند از مسیر تایید و حفاظت حکومتی بگذرد که جنگ را نه تنها در سوریه و لبنان و اسرائیل دامن کشاند بلکه سالهاست آنرا در میهنمان با کرد و بلوچ و عرب با چشم های جوانان ما و با زیبایی چهره هان به اسید نشانده دختران ما و با گرده غرور نویدهای ما ؛ با خمپاره و گلوله و اسید و اعدام به آزمون و تصویر جنایتی نابخشودنی نشاند .
نه به جمهوری اسلامی
نه به جنگ
.
