شمی صلواتی :
شعله های سرخ آتشند!
طلوع امید به فردا
با گفتمانی زلال،
روان همچون رودخانه
در دشت و صحرا سرازیرند
بدون ترس از ریرش هر درۀ.
زن ند، به لطافت پرهای گل،
سرود عشق را می خوانند
سرود طلوع امید به فردا
بسان آواز کبک در استقبال از آمدن بهار
“زن ند” ،آگاه و جسور “
نامشان آشناست برای نسلی که قرار است بر دیوار شهر بنویسند
“ماهروان زیبا پسندی بودند صاحب اختیار،
به دور ازهر قوم و مذهبی،
دلشان عشق به رهای
بلند پرواز در اوج آزادگی …
[ومن اگر
روزی بتوانم ترانه ای !
برای فتح این جهان بنویسم
اول با نام دختران دیار
بعنوان پرنده خوش قدم
خیلی زیبا با تصاویری
بدور از ترس
در لیست نامهای برجسته تاریخ
باخطی نو حک می کنم
چون من آنها را
جلای هر دل خسته می بینم …
٭در نبرد با نابرابریها
شاید شعر آنقدرها، تیز و برنده نباشد
اما انعکاس فریاد بر آمد
از جسارت انقلابيون جوان،
برای من، در تصور فتح است.
٭در دفتر پر درد تاریخ خواهم نوشت
بدور از ترس دخترانی بودن
که شعله شدن و سوختند
اکنون به روایت تصویر
من در یک ترانه دارم آنها را
تا پژواک طنین اندازه صدایت شان
[ رساترباشد
٭ شعرهای من در تقابل با آنها
[برگ ناچیز خزانند
گلهای خوشبوی زمانه ما را
تاریخ قضاوت می کند،
نه شعر من، و نه معلمین اخلاق …
