رضا مقصدی :
آواز ِ بی آغاز را آرام می نوشیم
با، مزه ی آهنگ ِ ناپیدا.
هرسینه از آیینه ، لبریز ست.
زهر ِهراس ِ سنگ، درهرچشم.
در جان ِ ما هر واژه ، رنگ ِ ارغوان دارد –
وقتی ، دل ِ مارا کسی با نام می خوانَد.
ناشاد ِ بی رنگیم-
آنجا که دل، خالی زآهنگ ست.
با “نیمه ی دیگر”
پیمانه در پیمانه، سرمستانه می رقصیم.
میلاد ِ موزون ِ چمن ، زیباست.
پایان ِ پرواز پرستو، تلخ.
درروبرو، هر آرزو خوشبو.
ای وای.. هنگامی که یک پیمانه، می افتد.
در جستجوی ناکجا، بار دگر، پیمانه می گیریم –
از دست ِ مست ِ ساقی ِ گلرنگ.
هستی ، جواب ِ ناب ِ ناکامی ست.
رنگ ِ سوال ِ تازه دارد مرگ.
