محبوبه مهراردشیر ( حسین پور )

یکی از جملات مشهور گابریل گارسیا مارکز ،نویسندهء نام آور کلمبیایی ، در رمان «عشق سالهای وبا » چنینست :
انسان فقط روزی متولد نمیشود که از شکم مادر بیرون میاید ، بلکه زندگی وادارش میکند چندین مرتبه دیگر از شکم خود بیرون بیاید و متولد شود .
و این حکایت مکرر ملت ایرانست : از پس استیلای ترک و تازی و شرق و غرب بارها متولد شد و بالید …
و یکبار هم مرده زایی کرد و خودش را مرده بدنیا آورد : جنین رنجور و کبودیکه با دو لخته خون در چشمان متولد شد و بند ناف بد قلقش که او را خفه کرده بود آنقدر دراز بود که به اندازهء چهل و یکسال کش آمد و هر چه بیشتر و قویتر بدور دست و پایش پیچید !
چهل و یکسال قبل ملت ایران از پی یک شور اجتماعی کور که سرنخهایش به ترکیبی از ارتجاع انتقامجوی داخلی و مدرنیته سطله گر خارجی میرسید به پای صندوقهای انتخاباتی رفت که او را بشکل یک جنین مرده بجهان روانه کرد … آغوش گرمی نبود … گهواره ای نبود … لالایی و رویاهای شیرین نبود … فردایی نبود … شادی نبود … بالیدن نبود … چون اصلا زندگی نبود .
ولی میتوانست – و باید – دستورالعملهارا اجرا کند بی آنکه ببیند بشنود بچشد بگوید ببوید … اینها یک فرمول طبیعی وبلکه یک حقانیت مطلق بنظر میرسید برای جنینی که مرده بدنیا آمده بود و قرار نبود زندگی کند .
حکومت قرون وسطایی جمهوری اسلامی با یک مجوزازلی از الله و یک وکالت ابدی از امت ، حکم از پی حکم و دستورالعمل از پی دستورالعمل مینوشت و بر مردمی که بخاطر یک «شلختگی سازمان یافته » ،اهریمنی بنام خمینی را در آن خود زنی منجر به «مرده زایی » بر خود مسلط کرده بودند ، فرامین و عقوبت الهی جاری میکرد :
کوچه و بازار و خیابان و مدرسه و دانشگاه و خلاصه هرجا که بارقه ای از حضور بشر در آن یافت میشد در تیول احکام الله بود.
نمایندگان بلافصل الله با عمامه و عبا و ردا و ریش و تسبیح و آیات و روایات همه جا بودند و قدرت کبریایی خود را چونان پلاس پاره و چرکین و سنگینی بر دستان و دستاوردهای مردمیکه مجال زندگی نداشتند ، افکنده بودند …
ناگهان بانگی بر آمد که «کرونا » آمد !
بیماری واگیر و همه گیر… قاعدتا بهترین زمان برای تثبیت هیمنه ء تقدس این جماعت کبریایی مهیا شده بود ! آنهمه دعای جوشن کبیر و صغیر و ندبه و توسل باید برای شفا بکمک مردم میشتافت ! آنهمه ضریح های طلا و نقره و رواقهای منبت و آیینه کاریشان لازم بود که سلامت و عافیت را بر مبتلایان ببارانند !
اما نشد ! همانها که درمیخانه ها را برای چهار دهه بسته بودند حالا مجبور شدند در خانهء تزویر و ریای خود را هم تخته کنند !
ملت ایران در سال کرونا دوباره خود را متولد خواهد کرد ، اینبار برای فروریختن آن قداست شیطانی که چهل و یکسال قبل او را مرده بدنیا آورد !