مهدی اصلانی :
در شماری از روایات‌های نادقیق کشتار ۶۷ (حتا از جانب برخی زندانیان سیاسی که سال ۶۷ خودشان زندان بودند) جای امام‌جمعه‌ها و نطق‌های مهم آن دوران واژگونه روایت شده.
اهمیت این موضوع در نقش هاشمی‌رفسنجانی یکی از نماد‌های قتل و از سرجنبانان اصلی‌ی جنایت ۶۷ است
یک هفته پیش از کشتار در تاریخ ۳۱ تیرماه نماز جمعه به امامت خامنه‌ای برگزار شد.
امام جمعه‌ی نماز ۷ مرداد و نطق سرنوشت‌ساز و مهم آن پس از سرکوب عملیات فروغ جاودان هاشمی‌رفسنجانی بود.
امام جمعه ی ۱۴ مرداد (اوج مجاهدکشی) موسوی اردبیلی بود.
همه‌چیز اما در آن زمان باید با هاشمی‌رفسنجانی هم‌آهنگ می‌شد. (هم او که بعدتر توسط ولی فقیهی که با چاچول‌بازی‌ی خودش به قدرت رسید، در چرخه‌ی قدرت له و خورده شد.)
رفسنجانی در روزشمار ۱۴ مرداد سال ۶۷ خاطراتش آورده: «در منزل بودم کار زیادی نداشتم […] با آقای موسوی اردبیلی در باره‌ی خطبه‌های نماز جمعه مذاکره کردیم (یعنی این‌که اردبیلی این زیرخاکی‌ی نایاب در نهاربازار نماز جمعه چه باید نشخوار کند) موسوی اردبیلی فردای نماز جمعه چهاردهم مرداد در گفت‌و‌گو با رادیوی دولتی گفت: «مردم ایران منافقین را از هر حیوانی بدتر می‌دانند قوه قضاییه در فشار بسیار سخت است که چرا این‌ها اعدام نمی‌شوند، باید از دم اعدام شوند. دیگر از محاکمه و آوردن و بردن پرونده محکومین خبری نخواهد بود»
