شعبده‌بازِ لب‌خند بود
مهدی اصلانی :
شعبده‌بازِ لب‌خند بود
از زیر کلاهِ شعبده به جای کبوترِ سفید، فخامتِ کلام ظاهر کرد
در متن خود هرگز به کوچکی تن نداد. هماره بالاتر از گلویش فریاد زد
به عنوانِ فرازی مهم از تاریخِ روشن‌فکری‌ی ایران می‌تواند بارها خوانده شود
بن وجودش ضدِ ابتذال بود
به انبوه انسان باورمند!
با درکِ ضدِ قدرت‌اش فریادگرِ قصه‌ی نیکی‌ی انسان بود و ماند.
شعر او با فخامت زبان‌اش آرزوی بزرگی‌ی انسان است
و
در روزهای پرپرشده‌گی‌ی میهنِ زخمی
جایش خالی است
