پيش گفتار
در اين نوشتارهرجا سخن از دانستن ميشود، آن دانايي پويايي در نظراست كه درجامعه آنچنان گسترش يافته كه بدل
به وژدان جمعى و منجر به دگرگونيهاى ريشه اى مى گردد. اينك اين پرسش پيش مى آيد كه راهكار رسيدن به آن
چيست؟
در پاسخ بايد گفت كه دادن راهكار دليل اصلى اين نوشتار است، با توجه به همه سختيها و ريزه كارى هاى پيچيده در
جامعه شناسى جمعى به ويژه در نظر گرفتن نيروهاى بيرون از ميهن و برخوردهاى جهانى، آنچنان كه كاستي هاى اجتماعى، فرهنگى،سياسى،اقتصادى وبه ويژه احساس حقارت ملى پس از شكست هاى دوران فتحعلى شاه قاجار نقش برجسته ترى از دخالتهاى بيگاانه در تيره روزى كنونى اين سرزمين دارد. آماج ديگر اين نوشته آنست كه بتواند همدلى منجربه همكارى بين افراد و گروه هاى گوناگون سياسى بر پايه مشتركا تشان ايجاد گرداند. در اين نوشتار نخست به تحليل پديده هاى درون زاد جامعه خود ميپردازم و سپس پيش از ارايه راهكارها ، به تحليل اثرات دخالت بيگانگان خواهم پرداخت به دون آنكه تأثير متقابل عوامل درونى و بيرونى بر يكديگر را نا ديده گرفته باشم. در اين راستا، بخشى را به نقد اجتماعى و چرايي رويداد هاى سرنوشت ساز تاريخ معاصر و واكنشهاى اجتماعى گروه هاى گوناگون شهرى اختصاص خواهم داد، چه از اين پس هرگونه جنبش اجتماعى در ايران از شهرها آغاز خواهد شد.
بايد همينجا بيافزايم كه همه كوشش در فشرده گويي به كاررفته تا خواننده يا شنونده كانون توجه خودرا به بنياد سخن بگذارد، و هم از اينروست كه به اشاره بسنده شده به گونه اى كه اگر خواننده شايسته ديد خود به پژوهش به پردازد كه آنچه آرائه شده چشم بر هم زدنى است از تاريخ صد و چند ساله گذشته ميهن.
هم از اينروست كه كوشش شده هر بخش تصويرى زنده و قابل لمس از كاستي هاى فردى و اجتماعى و برآيند هاى ميان مدت و دراز مدت آن به دست دهد و نيز توانايي و كاستى هاى نيروهاى درون و برون مرزى چنان آشكار گردد كه دست آورد هر بخش چون آجرى زيربناى ساخت بخشهاى پسين باشد كه در آخر، بتوان از آن پايگاهى براى آرائه راهكار فراهم ساخت.
اميد آنست كه هم ميهنان در پيگيرى اين راه از اين نوشته بسان حلقه اى از زنجيره رها سازى ميهن ازگردباد سهمگينى كه در آن گفتاريم بهره جويند كه تنها مشاركت، همدلى، و پيگيرى پيوسته ضامن رسيدن به هدف در دراز مدت خواهد بود.
ياد آورى اين نكته ضرورى است كه در اين نوشتار از شيوه برخورد قابل لمس، نه انتزاعى، بهره گرفته شده و بر همين پايه است كه از مصاحبه هاى شخصيت ها و از طيف هاى گونه گون سياسى ، در ضميمه ها بهره جسته ام.
خواندن اين ضميمه ها بى درنگ پس از خواندن هر بخش، به خواننده پيشنهاد مى شود كه گاه مهمتر ازيادشده هاى آن بخش است.
به اميد روزى كه ايران استقلال خود را باز يابد، كه رسيدن به آزادى بى استقلال در جهان ما نا ممكن است.
