ایران وطن ماست
بخاکپای تمامت مردم ایران تمامی اقوام و ملیتها و نیزدر کنار آنان ملیت فارس! و بمناسبت نزدیک شدن روز کورش ,
از مجموعه شعر آغاز شده دیگر شعری عاشقانه نخواهم سرود
اسماعیل وفا یغمائی
****
ایران وطن ماست. ایران وطن ماست
این خانه ی «کرد» و «عرب» و «ترکمن» ماست
ایران وطن ماست.
ایران وطن ماست
این مادر غمگین که ز فرزند «بلوچ»اش
در اشک،نه پیراهن ما، بلکه تن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
«کرد»ست کزو «کاوه» بپا خاست در ایران
«ضحاک» بدان !مشترکا اهرمن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
من «فارس» نیم، «ترک»ام اگر بیرق «ستار»
چون سرو نگهبان تمام چمن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
«زال زر» و «رودابه» «بلوچ»اند و «سکائی»
این «مادر» و آن یک «پدر» مرد و زن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
«یعقوب» کزو ملت ما رست ز «بغداد»
قلبی است که بیدار میان بدن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
از «لر» شده و «ماد» چو آغاز وطن،«لر»
در باغ وطن شاخ گل نسترن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
از «گیلک» و «مازندری»ان قلب خلیفه
لرزید که این آهن و آن یک چدن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
ما جمله همان «آدم» و «حوا»ی نخستیم
کاین بوم ،سرا، خانه،بهشت عدن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
ما جمله یکی،«زاده ی یک مادر» و، دشمن
«شیخ» است که سرچشمه ی سوگ ومحن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
«شیخ» است که «ضحاک» زمانست و دمادم
جلاد و به هرروز و شبی راهزن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
«شیخ» است که تا زیر«عبا» برد وطن را
«عمامه» او دار و طناب و رسن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
«شیخ» است که او دشمن سور وطرب عشق
«شیخ» است که او خصم تمام «سنن» ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
ما گرچه به فرهنگ و زبان رنگ به رنگیم
این خاک همان مادر خوب کهن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
ای «کرد» و «لر» و «فارس» «عرب» «ترکمن» و «ترک»
بشنو که کنون بانگ وطن بر دهن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
«مازندریان»، «گیلکیان»، «آی بلوچان»
این غرش ما،نعره ی ما، این سخن ماست:
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
«شیخ» است که «چار عنصر» ایران به فغانست
ای وای !بجنبید! که او گور کن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
ایران وطن ماست
بیست و سوم اکتبر دو هزار و هفده میلادی
