آقای شکیبا با بر شمردن زمینه های فکری، اجتماعی و اقتصادی منتهی به روزهای سیاه دهه شصت تاکید می کند “فاشیسم دینی بیشترین انرژی و توانش را در جهت همگون سازی و یکدست سازی جامعه در حوزه سیاسی بکار گرفت. از اوایل انقلاب ضد سلطنتی، ترور، اعدام، تیرباران، بمباران، توپ‌باران و شکنجه و زندان سایر انقلابیون و مخالفان سیاسی که با قانون اساسی غیر دموکراتیک، مناسبات استثماری، سرکوب آزادی ها، حکومت با نام دین، انحصار رسانه‌ای، سرکوب اقلیت‌های دینی و ملی، چماقداری و انحصار طلبی، انتخابات نمایشی و تقلبی، سرکوب زنان و حجاب اجباری و… مخالفت کرده بودند در پوشش فضای جنگی و حفظ رژیم جهت تحمیل اقتدار سیاسی در دستور کار قرار گرفت”.

این زندانی سیاسی به اعدام کودکان و نوجوانان در تابستان ۶۷ می پردازد و در خصوص کیفیت اجرای عدالت قضایی نیز ارجاع می دهد به گفته های مقامات وقت از جمله “موسوی تبریزی دادستان رژیم گفته بود که شهادت و گواهی دو پاسدار کافی است تا حکم به اجرا گذاشته شود و اصلا نیازی به محاکمه نیست و می‌توان در همان خیابان نیز حکم را اجرا کرد و زخمی آنها را باید زخمی‌تر کرد تا جان بدهد.”

این زندانی سیاسی در بخشی دیگر از نامه خود عنوان کرده که با بروز مشکلات داخلی و انباشته شدن مطالبات مردم موجب شد تا سران رژیم برای بازگرداندن تعادل از دست رفته خود و به تعویق انداختن بحران‌ها و بی‌اثر کردن مقاومت مردم و زندانیان سیاسی، مسئله زندان‌های کشور را که مملو از زندانیان سیاسی بود تعیین تکلیف کنند.

پیام شکیبا نوشته است: “زندانیان سیاسی که همگی حکم داشتند و مشغول گذراندن دوران محکومیت خود بودند را بر اساس گرایشات سیاسی آن‌ها دسته بندی کرده و اقدام به انتقال عده‌ای از آنان از زندان‌های کوچک‌تر به زندان‌های بزرگ‌تر کرد. فاشیسم دینی با تشکیل هیئت مرگ در مرداد و شهریور ۶۷ بلا انقطاع در بیش از ۱۰۰ شهر دست به کشتار هزاران زندانی سیاسی زد و تا یکسال بعد از آن هم بطور پراکنده اعدام ها در جریان بود.”

آقای شکیبا در نامه خود با بر شمردن از اسامی زیادی تاکید می کند که فارغ از جناح و دسته امروزی افراد، تمام کسانی که در این قتل عام نقش داشتند باید پاسخگوی عملکرد خود شوند.

وی در پایان ماه خود با اشاره به اینکه “کشتار جمعی ۶۷ جنایت علیه بشریت بود” گفت: “صدای جنبش دادخواهی مردم ایران در هر کوی و برزن و در اقصی نقاط ایران و جهان هر روز بلندتر و رساتر به گوش می‌رسد که «اصلاح‌طلب، اصولگرا دیگه تمومه ماجرا» و این است جوشش و میراث خون شهیدان ۶۷”.

در رابطه با نویسنده این نامه گفتنی است، پیام شکیبا زندانی سیاسی از بهمن ماه سال ۹۶ در زندان به سر می برد. وی که اکنون در زندان رجایی شهر کرج است در آذرماه سال ۹۶ توسط قاضی احمدزاده به اتهاماتی از جمله ” اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام ” به تحمل ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم شد. حکمی که نهایتا در دادگاه تجدیدنظر نیز عینا تایید شد.

آقای شکیبا عضو اسبق انجمن اسلامی دانشگاه زنجان و دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی است.