بهنام منصوری :

پیش از انقلاب سال 57، رویکرد حکومت وقت، بازگشت به باستانگرایی و تمرکز برروی عنصر ایرانیت بود. این موضوع را می توان در جشن های 2500 شاهنشاهی در مهر 1350 دید و آن را نقطه عطف استراتژی کلان کشور برشمرد. همین موضوع باعث شد تا مخالفان شاه، اسلام و مضامین اسلامی را روبروی نماد 2500 سال حکومت شاهنشاهی قرار دهند و با استفاده از ظرفیت سنتی مردم، بر علیه شاه قیام کنند. جامعه روشنفکری وقت نیز، از این قافله عقب نماند و حتی افرادی مانند خسرو گلسرخی مارکسیست نیز با همین رویکرد در دادگاه محاکمه اش، از امامان شیعه به عنوان رهبران معنوی و انقلابی خود یاد کرد.

تقابل ساختگی میان باستانگرایی و اسلام گرایی، به بعد از انقلاب 57 هم کشیده شد. جمهوری اسلامی به شدت با مراسم و ایام ملی مقابله می کرد. حتی در اوایل انقلاب زمزمه های آن بود که نوروز باستانی از تقویم حذف شود، روز سیزده بدر به روز طبیعت تغییر نام یافت و جشن هایی چون مهرگان و سده، از ایام ملی رسما حذف شدند.

ادامه مطلب