خلیج فارس

 

رها اخلاقی :

«خلیجِ فارس» یعنی خونِ میهن
برایِ پیر و برنا مرد و هر زن
«خلیجِ فارس» یعنی شیرِ مادر
سپهرِ میهنم همچون که اختر
«خلیجِ فارس» یعنی مرزِ ایران
ز «مکران*» تا خیابانهایِ تهران
«خلیجِ فارس» یعنی نام و ناموس
زیارتگاهِ ما بر پهنه اش بوس
«خلیجِ فارس» یعنی خون و جانم
نژاد و اصلِ من هست آن کیانم
«خلیجِ فارس» هست جان و تنِ من
سترگ و استوار چون کوهِ آهن
«خلیجِ فارس» مرزِ پاکِ ایران
هرآنکس غیر ازین گفت، باد ویران
«خلیجِ فارس» یعنی تختِ جمشید
به تاریخِ وطن یعنی چو خورشید
«خلیجِ فارس» هم مام ست و بابا
که هر موجش صدایِ «مام» لا لا
به هر موجش سرودِ ماندگاری
ز اجدادِ قدیم هست یادگاری
ببادا کور چشمِ دشمنانش
زشیخِ بی وطن تا حامیانش
«خلیجِ فارس» خونِ سرخِ بابک
زبانِ پارسگویِ «پورِ ماهک»
همان «رادمانْ» که حفظ کرد پارسی را
که بیرون کرد ز بانِ اجنبی را
«خلیجِ فارس» یعنی نه به «دشمن»
به حرافیِ این «بیگانه کودن»
«خلیجِ فارس» خونِ پاکِ سهراب
که معجون گشته با این خاک و این آب
«خلیجِ فارس» یعنی صد ترانه
صدایِ مرضیه عارف حنانه
«خلیجِ فارس» عشقِ «مولیان جوی»
به عطرش جملّهء ایرانیان خوی
«خلیجِ فارس» یعنی حرم و عزّت
ببادا شرم، بر هرکس که بدعت
که گوید نیست نامِ این «خلیج پارس»
بویژه این رئیسِ پرتِ «خنّاس»
که توهین می کند بر ملّتی پاک
برای حفظِ این «نام» سینه ها چاک
«خلیجِ فارس» یعنی مشتِ محکم
به شیخِ بی حیایِ پستِ بی غم
به این شیخِ پلیدِ تخمِ تازی
که بهرِ حفظِ خود با هرچه راضی
«خلیجِ فارس» مرز و خط سرخ است
نشاید نامِ وی تغییر به هر پست
نباشد این «خلیجْ»، فارس جمله مرده
ز مرد و کودک و زن خاک که برده
بگفتا آن حکیمِ طوسِ دانا
نباشد خاکِ ایران، کس نه مانا !
بر این خاکِ وطن جملّه دهیم جان
که «فارس» ماند «خلیجِ» خاکِ ایران
پدر اندر پدر مام اندرین خاک
به هر جا بنگری جاری که خون پاک
برای حفظِ این خاک بس چه خونها
شده جاری که شاهد آسمونها
«خلیجِ فارس» خونِ ملّت ماست
همیشه «فارس» نامش بی کم و کاست
بریده باد زبانِ هرکه خواند
«عرب» را این «خلیج»،فارسش نداند.
«خلیج فارس» رقص بندری شاد
همیشه این خلیج پر آب آباد
«رها» آماده است با هستی و جان
«خلیجِ فارس» را باشد نگهبان

* مکران : نام پارسی عمان است، دریای عمان،در اصل دریای «مکران» است

۱۸ اردیبهشت ۲۵۸۴ ایرانی

۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ خورشیدی

۸ ماه می ۲۰۲۵ میلادی