مهدی اصلانی :

دیگر نه از هزاران تنی که در کنسرت‌هایت با تو هم‌نوایی کردند و به پایت اشک ‌ریختند خبری است و نه از میلیون‌ها تعقیب‌کننده و فالوورهایت
آن‌ها هرشب با خیال راحت سر بر متکا می‌گذارند و راکی بالا می‌اندازند و دونرکباب سق می زنند و «خانم وزیری» زمزمه می‌کنند
صندلی‌های خالی خمیازه‌کشان برای اعلام خبرِ اعدامت دهن‌دره می‌کنند
چه خوش‌دلانه به ستاد رئیسی رفتی تا برایش رأی جمع کنی
سیاه شدی امیر. سیاهت کردند
امیر تتل! تو دام حلالی بودی که برای سفره‌ی سورشان قربانی‌ات کردند
نمی‌دانم می‌کشندت بالا یا نه که افعی‌ی اسلامی هم تخم می‌گذارد و هم بچه می‌زاید
صیادت با ردای شوم قاضیان حکم سب‌النبی برایت قرائت کرده
امیر تتل! وقتی پری بلنده را زدند ما بعدش برای پری دل سوزاندیم اما او را شماره نکردیم تا لیست‌مان مخدوش نشود. آخر پری در ذهن‌مان ناچیز بود حکایت هویدا و خانم فرخرو پارسا هم همین‌گونه بود
و
جامعه‌ی ایرانی پر از فریادهایی است که به‌‌هنگام فریاد نشده