تلویزیون میهن

فیروز نجومی :

این دستگاه شاهنشاهی، دستگاهی سکولار و سیاسی نیست که تا گلو در فساد فرو رفته است. این آیت الله ها، حجت الاسلام ها،علما و مراجع تقلید، مجتهدین دانشگاهی و حوزه ای و در راس آنها ولی فقیه، آموزگاران بزرگ اخلاق و ایمان آند آلوده به فساد، کسانی که ظاهرا غرق در معنویت و خدا ترس اند، ساده زیست و اشرافیت ستیزاند. یعنی که از قدرت سوء استفاده می کنند. اما، این نه ایران شاهی بلکه جمهوری اسلامی، تحت حاکمیت دین و قرآن است که منشا فساد است، فساد مضاعف دین و قدرت. چرا که اگر فساد از قدرت بر میخیزد، قدرت خود در ذات دین اسلام نهفته است.

چگونه میتوان این سقوط در منجلاب فساد را در حکومت اخلاق و معنویت، در حکومت شریعت اسلامی، توجیه نمود؟ زندانها سر ریز از کسانی ست که برای به کف آوردن لقمه نانی به بیراهه کشانده شده اند. روزی نیست که دار مجازات در ملا عام بر پا نشود و متهم و یا متهمانی را که معلوم نیست که در کدام دادگاه محاکمه شده اند به جرم های گوناگون به دار نیاویزند. حال آنکه کاشف به عمل آمده است که حضرت ولایت خود یکی از بزرگترین غارتگران و چپاولگران بزرگ است. همین چندی پیش بود که خبرگزاری های خارجی آشکار ساختند که رهبر معظم ایران یک غول عظیم اقتصادی در اختیار دارد بنام “ستاد اجرایی فرمان امام ” به ارزش بیش از 90 میلیارد دلار. البته این بخشی کوچکی بیش از ثروت کلانی که در مالکیت ولایت فقیه قرار دارد، نیست

در هر کجای جهان اگر “فساد” از سوء استفاده از قدرت برخیزد، در جمهوری اسلامی فساد از سوء استفاده از دین بر میخیزد. نه بدان معنا که آخوندهای حاکم دامن اسلام را آلوده ساخته اند. این استنتاج تمامی آن کسانی ست که از دینی بودن خود آگاهی ندارند، چنانکه گویی که نظام آخوندی براصل و اساس و میل و اراده الله، همانگونه که در کلام الله بازتاب یافته است، معماری نگردیده است. که “روحانیت” حاکم، اصل و اصولی را بر حسب منافع حکومت “فقیه” اختراع کرده است و بر آن برچسب اسلامی زده است که دین مبین اسلام را تفاوت بسیار است با اسلام روحانیت حاکم. چنانکه گویی حکومت آخوندی، حکومت علما و فقها، حکومت امام جمعه ها، چیزی از مردم خواسته است مغایر با اراده و میل الله همانگونه که در کلام آسمانی بازتاب یافته است. این نیز برهانی ست بنفع دین بمثابه باورها و ارزشهای خصوصی، نه اسلام، بمثابه یک گفتمان سیاسی. که قران یک سند مقدس است و آسمانی نه یک سند سیاسی. این در حالی ست که کتاب مقدس با تاکید بر “تعبد” با حمد و ستایش الله اغاز و پایان میگیرد. کمتر سوره و یا مضمونی را میتوان در قران یافت که از آن بوی گند تعبد و بندگی بر نخیزد.

سازمان شفافیت جهانی در گزارش اخیر خود “ایران ” را یکی از “فاسد ترین کشورها ” خوانده .است، که تایید و تصدیق این واقعیت تاریخی ست: قدرت همیشه بستر فساد بوده است، حقیقتی که در ایران بگونه دیگر مصداق پیدا میکند. چرا که در ایران قدرت، دین است. یعنی که فساد نه از قدرت که از دین است که بر میخیزد. این تفاوت که در ایران، دین، قدرت است ممکن است دارای اهمیت چندانی برای بازرسان سازمان شفافیت بین المللی نباشد، چرا که این سازمان در پی سنجش سوء استفاده قدرت در خدمت منافع شخصی است در نظام های اداری و مالی و تجاری. بر این اساس سازمان شفافیت جهانی، سوء استفاده از قدرت را در 177 کشور مورد سنجش قرار داده است. از آن میان “ایران ” با یازده پله سقوط، در مقام 144 قرار گرفته است. به لحاظ گسترش فساد نیز از 100، نمره 25 گرفته است که نشانی ست بر غرق شدن، نه “ایران ” بلکه بعبارت صحیح تری، نظام مدیریت حکومت اسلامی ، حکومت ولی فقیه، حکومتی از تبار رسالت و امامت، حکومت شریعت اسلام، در منجلاب فساد.