نه به کار کودکان از حرف تا عمل

 

سیامک بهاری :

سازمان بهزیستی کشور: پویش رسانه‌ای «نه به کار کودک» از تاریخ ۲۱ الی ۳۱ خرداد سال جاری.
سازمان بهزیستی در آستانه سالروز جهانی منع کار کودکان (۱۲ ژوئن مطابق با۲۲ خرداد» شق‌القمر کرده و کارزار ده روزه، رسانه‌ای «نه به کار کودک» راه انداخته است! که دیگران بدانند کار کودکان برای جامعه مضر است!
در حالیکه میلیونها کودک-کارگر خردسال در بیغوله‌های کار، از کارگاه‌ه تا مزارع و دامداری‌ها، سر در سطل‌آشغالهای متعفن، اجیر شده توسط پیمانکاران شهرداری‌ها در دپوهای بازیافت زباله، سرگردان در چهارراه‌های پرخطر، بی هیچ حمایتی، به حال خود رها شده‌اند.
کسی هست که نداند، گسترده‌تر شدن فقر و فلاکت تحمیلی، سفره‌های خالی، ناتوانی فزاینده در تأمین هزینه‌های اولیه زندگی در میان غوغای بیکاری و گرانی سرسام‌آور، آموزش و پرورش خصوصی، پولی و کالایی، میلیونها کودک را به بازار بیرحم کار و خیابان پرتاب کرده است و مشکلات روزافزون اقتصادی و اجتماعی فروپاشی خانواده، نبود امکانات زیستی، کودکان به نان‌آوران خردسال خانواد و ناچار محروم از تحصیل می‌شوند!؟
کسی هست که مسبب و عامل بقا این حرمان دردناک و بی‌پایان، بی مسئولیتی عامدانه دولت در نابودی کودکی میلیونها کودک و عاقبت این مصیبت را نداند؟! کسی هست که نداند چرا سن اعتیاد به انواع مواد مخدر، در میان کودکان خیابانی به زیر هفت سال رسیده؟ کسی هست که نداند جمهوری اسلامی اساساً عزمی برای پایان دادن به کار کودکان ندارد!؟
نسبت بودجه سازمان بهزیستی به منابع عمومی دولت، حدود ۱.۶۱ درصد است. سازمان بهزیستی بعنوان متولی اصلی کودکان کار و خیابان، با بودجه‌ای ناچیز که عملاً هزینه کارمندان ‌آن را هم به زحمت تأمین می‌‌کند به دلیل کسری بودجه هنگفت و نبود اعتبارات دولتی مانند همیشه دست گدایی به سمت خیرین دراز کرده است. بارها اعلام کرده که بیش از هشتاد درصد امکانات مالی خود را از بخش خصوصی و کمک خیرین تأمین می‌‌کند.
بهزیستی بیش از ۳۷ سال با مشارکت بیش از ده نهاد کشوری و لشکری سه طرح مشهور: «جمع‌آوری کودکان کار و خیابان، «ساماندهی کودکان کار و خیایان» و با ادعای «حمایت اجتماعی از کودکان کار و خیابان»، تلاش کرده حقیقت زمخت و دردناک بی‌پناهی میلیونها کارگر خردسال را از دید جامعه پنهان کند!
میلیونها کودک، قربانی ماجراجویی‌های نظامی و هسته‌ای حکومت اسلامی‌اند. دولت مسئول و موظف  به تأمین احتیاجات و معیشت کودکان باید باشد.