مجید نفیسی
لهجه‌ی شیرین
دوست دارم این لهجه‌ی شیرین را
که امروز صبح سرِ پله‌ها شنیدم:
فارسی با ته‌لهجه‌ی آمریکایی.
سالها پیش در ایران
آن را نشانِ از‌خود‌باختگی می‌دیدم
اما اکنون هر فراز و فرودش
به‌دلم می‌نشیند
زیرا پسرم فارسی را
به این لهجه حرف می‌زند
و من هنوز کارتهای الفبایش را
در کشوی میزم دارم.
هر صبح سرِ راهِ مهد کودک
آنها را در اتوبوس می‌خواندیم
و او الفبای فارسی را
پیش از انگلیسی یاد‌گرفت.
نهم اوت دوهزار‌و‌هژده
Sweet Accent
I like the sweet accent
Heard on the stairs this morning:
Persian with a hint of American.
Years ago in Iran
I saw this American accent
As a sign of losing self.
But now with every rise and fall
It touches my heart
Because my son speaks Persian
With this accent
And I still have his alphabet cards
In the drawer of my desk.
Every morning on our way to preschool
We read them on the bus
And he learned the Persian alphabet
Before learning the English.
